Hymenopus coronatus

Opis

Może jesteś jak my: kiedy myślimy o kolorze różowym, mam przed oczami dziewczęce gumofilce lub dziewczęcy lakier do paznokci. Ale kiedy patrzymy na naszą modliszkę storczykową, nie może być wystarczająco różowa. Nawet goście, którzy twierdzą, że brzydzą ich owady, tracą nieśmiałość na widok modliszki koroniastej. Hymenopus coronatus inspirują również osoby spoza naszego małego „świata opiekunów owadów”. Ale czy nadają się dla każdego?

Pod względem zachowania są to wyraźni czający się myśliwi, co jest typowe dla wielu gatunków modliszek, stąd też bierze się ich wygląd. Bardzo lubią wisieć głową w dół na gałęziach i roślinach i niemal idealnie imitują kwiat orchidei.

A jeśli sam wyglądasz jak kwiat orchidei, nie potrzebujesz go, aby się zakamuflować. Dlatego rzadziej można je spotkać na kwiatach, ale częściej można je spotkać na gałęziach i roślinach, niezależnie od tego, czy są tam kwiaty, czy nie.

Ich ofiary popełniają fatalny błąd, myśląc, że znajdą tam nektar i kierują się w stronę „kwiatu”. Zanim zdołają naprawić błędne przekonanie, znajdują się w szponach wrażliwej modliszki storczykowej.

Różowe ubarwienie modliszki storczykowej, nawiasem mówiąc, nie może być wzmocnione ani w żaden sposób zmienione, co wynika z naszych obserwacji i doświadczenia. Zwierzęta, które trzymaliśmy z różowymi plastikowymi kwiatami, stawały się różowe równie często, jak te, które dorastały bez kwiatów. Genetyka również nie ma wpływu na ubarwienie nimf.

Nocą nimfy w koronach zamieniają się w wampiry. Patrzą na ciebie bordowymi oczami, co moim zdaniem sprawia, że ich ogólny wygląd jest jeszcze ciekawszy.

Z natury są niezwykle żarłoczne i łapczywie chwytają wszystko, co się do nich zbliży. Ze względu na ich wysoką agresywność zaleca się trzymanie samic Hymenopus coronatus osobno.

Poziom utrzymania modliszki storczykowej ustaliliśmy jako trudny nie z powodu szczególnie wymagającej hodowli, ale dlatego, że hodowla udaje się tylko nielicznym i oceniamy całościowy obraz hodowli, odchowu i utrzymania.

Dlatego modliszka Storczykowa nadaje się doskonale dla stosunkowo doświadczonych hodowców, ale nie należy przyzwyczajać się do myśli, że uda się z powodzeniem rozmnażać te zwierzęta przez kilka pokoleń.

Wielkość / Długość życia / Linienie:

Samce: 3,0 cm / Razem 5 miesięcy (2,5 miesiąca do osiągnięcia dorosłości + 2,5 miesiąca jako dorosłe zwierzę) / 6 wylinek

Samice: 8,0 cm / Razem 9 miesięcy (3,5 miesiąca do osiągnięcia dorosłości + 6 miesięcy jako dorosłe zwierzę) / 8 wylinek

Żywność:

Naturalne środowisko:

Jego biotop rozciąga się przez lasy deszczowe Indii, Malezji, Tajlandii, Jawy, Indonezji, Brunai i Borneo. To ogromny obszar wzdłuż równika, który Hymenopus coronatus rości sobie prawo do siebie. Po obu stronach równika znajduje się strefa klimatyczna tropików. Ze względu na wysokie położenie słońca przez cały rok na równiku, napromieniowanie jest wysokie i prawie stałe. Konsekwencją jest prawie stałe tworzenie się chmur i odpowiednio stały poziom opadów.

Hodowla w terrarium:

Od L1

Z doświadczenia trzymamy od L1 już osobno te modliszki. Najlepiej do tego nadadzą się pojemniczki / sosjerki 100ml z podziurkowanymi igłą otworami wentylacyjnymi. Zauważyliśmy dosyć spory kanibalizm już w pierwszym stadium rozwoju dlatego taka opcja rozdzielenia jest najlepsza. Spryskujemy delikatną mgiełką na ścianki pojemnika, jak i na samą modliszkę (w końcu żyją w warunkach wiecznych mgieł i chmur) przynajmniej raz dziennie, najlepiej rano jak to się dzieje w ich naturalnym środowisku.

Reprodukcja:

Określenie płci można przeprowadzić niezawodnie od poziomu L4.

W przypadku modliszki storczykowatej istnieje kilka dodatkowych możliwości rozpoznania płci. Przede wszystkim kolor paska na szyi może być użyty do identyfikacji płci. Brązowy pasek na szyi oznacza samca, a zielony pasek na szyi oznacza samicę. Ubarwienie samców może być lekko zielonkawe, ale nigdy tak zielone jak u samic. Jednak nie jest to również widoczne na wcześniejszych etapach larwalnych, przynajmniej słabo. A gdy jest tak daleko, można je równie dobrze odróżnić na podstawie innych cech, takich jak odwłok, rozmiar ciała i płaty.

Dojrzałość płciowa:

Samice potrzebują 2–3 tygodni po wylince, aby być gotowe do kopulacji, samce tylko 1 tydzień.

Ponieważ samce stają się dorosłe 3 linienia przed samicami, prawdopodobieństwo, że będą mogły kopulować z samiczkami od wyklucia jest bardzo niskie. Nawet przy różnych warunkach przetrzymywania, gdzie samca trzymasz w temperaturze 23°C, a samicę w 30°C, uda ci się doprowadzić do tego, że obie płcie dorosną i będą kopulować w tym samym czasie tylko przy dużym szczęściu.

Znacznie bardziej sensowne jest hodowanie 5 osobników Hymenopus coronatus do poziomu L5, a następnie kupno kolejnych 5 osobników w poziomie L2. Jeśli już sam hodujesz, możesz po prostu zadbać o tę różnicę w przypadku ootek, które już wyhodowałeś.

Opisana na początku trudność rozmnażania przez kilka pokoleń zaczyna mieć miejsce właśnie w tym momencie. Aby na stałe uzyskać dorosłe osobniki obu płci w tym samym czasie, potrzeba trochę doświadczenia i taktu.

Kopulacja :

Przed kopulacją samica powinna być karmiona tak obficie, aż przestanie przyjmować pokarm. Maleńkie samce czekają na właściwy moment i nieomylnie wskakują na grzbiet samicy. Gdy już się na niego wdrapią, zaczynają bębnić w skrzydła samicy. Sam akt seksualny może trwać do 10 godzin i dlatego rzadko można go w całości zaobserwować.

Ooteka:

Jedna ooteka może zawierać do 130 jaj, chociaż średnio jest ich 40-60. W przeciwieństwie do wolnej ooteki karaluchów, modliszki przyklejają swoją okrągłą, wydłużoną, tarczowatą, łezkowatą lub przypominającą paczkę ootekę do różnych podłoży. Często są one przyczepione do powierzchni pnących się lub do pokrywy z gazy. Aby to zrobić, najpierw nakładają na podłoże wydzielinę białkową. Pod wpływem spiralnych ruchów odwłoka uwalnia się teraz więcej tej pienistej wydzieliny, przez co jaja są teraz składane jedno po drugim do tego samego w taki sposób, że znajdują się w pewnym ułożeniu względem siebie i zajmują po jednym przedziale ooteki. Na koniec wydzielina jest wyciągana w mniej lub bardziej długiej nici, zanim stwardnieje w gąbczasty, bardzo twardy kokon. Wzdłuż powierzchni leży obszar o najcieńszych ścianach, z którego wylęgają się nimfy. Zwykle można go zobaczyć jako pasek o dużych porach, przypominający szew lub grzebień.

Inkubacja:

Jednolita wysoka wilgotność powinna również panować podczas inkubacji. Zaleca się wilgotność co najmniej 75%. Do pudełek inkubacyjnych dodajmy również skoczogonki, aby zapobiec tworzeniu się pleśni na podłożu. Jako podłoża używamy ręczników papierowych. Utrzymujemy temperaturę na poziomie 25-30°C, tak jak w przypadku nimf i osobników dorosłych. Przy tych parametrach nimfy Hymenopus coronatus wylęgają się po około 4-6 tygodniach.